Jak wyglądał podział społeczeństwa w średniowieczu? Rycerstwo. Ilustracja przedstawiająca XIII-wiecznego rycerza W XIII i XIV wieku rycerstwo przekształciło się w szlachtę.
Etymologia nazwy[edytuj | edytuj kod] Patron[edytuj | edytuj kod] Współczesny obraz rycerza[edytuj | edytuj kod] W świadomości współczesnej obraz rycerza jawi się jako wizerunek szlachetnego opancerzonego wojownika walczącego konno za pomocą różnorakiej broni białej w obronie słabych i uciśnionych. W dzisiejszych czasach rekonstrukcją obyczajów i strojów rycerskich zajmują się m.in. bractwa rycerskie. Zobacz też[edytuj | edytuj kod] Przypisy. Wojsko polskie w okresie monarchii stanowej. Wojsko polskie w okresie monarchii stanowej – siły zbrojne Królestwa Polskiego w latach 1320-1454.
Reformy wojskowe Kazimierza Wielkiego[edytuj | edytuj kod] Siły zbrojne państwa oraz obowiązek służby wojskowej za panowania Kazimierza Wielkiego, zostały ujęte w normy prawne. Wcześniej opierano się na zwyczaju lub przywilejach. Zgodnie ze statutami królewskimi, główną siłę zaczepnoodporną państwa stanowić miało pospolite ruszenie rycerstwa, składającego się z trzech warstw: z rycerzy - szlachciców, z rycerzy - włodyków i z rycerzy "uczynionych" z plebejów (łac. plebs - lud), czyli z sołtysów, wójtów i nawet ze zwykłych chłopów.
Rycerz-szlachcic[a] jako najmożniejszy, był przeważnie najlepiej uzbrojony i często posiadał spory orszak bojowy. Rycerz-włodyka[b] pełnił służbę w orszaku możnych lub w chorągwiach ziemskich. Powyższe zasady obowiązywały na wypadek zwoływania pospolitego ruszenia. Szlachta. Stroje męskie polskiej szlachty, XVII wiek Szlachta (ze starodolnoniemieckiego slahta; współcz. niem.
Geschlecht[1]) – wyższa warstwa społeczna, wywodząca się ze stanu rycerskiego w społeczeństwie feudalnym. Szlachta posiadała zespół przywilejów społecznych, z których najbardziej podstawowym był przywilej posiadania ziemi. Przynależność do szlachty łączyła się z obowiązkiem służby wojskowej. Pochodzenie[edytuj | edytuj kod] W Polsce i Europie określenie szlachta (lp. szlachcic) stosowane bywało już w okresie średniowiecza, jednak transformacja stanu rycerskiego w szlachecki miała miejsce u schyłku średniowiecza i wiązała się z powstaniem monarchii stanowych. Cechy i przywileje[edytuj | edytuj kod] Podstawową cechą przynależności do szlachty było posiadanie odrębnego statusu prawnego, a symboliczną manifestacją przynależności do danego rodu było prawo do używania herbu.
W niektórych krajach (np. w Polsce) szlachectwo zobowiązywało do służby wojskowej w pospolitym ruszeniu. Zamek Lubelski, rysunek L Urmowskiego z 1810 roku. Dwór szlachecki. Przywileje Koszyckie. Obrady sejmu walnego. SEJM WALNY. Demokracja szlachecka. ZRÓŻNICOWANIE SZLACHTY. W Rzeczpospolitej sztacheckiej.