ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ / ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ. Η ΑΘΗΝΑ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ / ΓΙΟΧΑΛΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ. Ο ΚΙΤΣΟΣ Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ / ΓΙΟΧΑΛΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ , ΒΑΙΟΥ ΖΩΗ. ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ / SNOWDEN M. FRANK. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ / ALEXIEVICH SVETLANA (NOBEL 2015) 1915, Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ / ΜΑΥΡΟΓΟΡΔΑΤΟΣ Θ. ΓΙΩΡΓΟΣ. Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ / SULLIVAN ROSEMARY. Γιανναράς: «Να ξαναβρούμε τον τρόπο της ελληνικότητας. Όχι γιατί πρέπει, αλλά για να δούμε εάν μας δίνει πραγματική χαρά ζωής» O Χρήστος Γιανναράς μιλά για την ελληνική ταυτότητα, τη σχέση του Έλληνα με το παρελθόν και τον τόπο, αλλά και τις παθογένειες που εξακολουθούν να τον κρατούν καθηλωμένο.
Εδώ και χρόνια γράφετε στα άρθρα σας αλλά και στα βιβλία σας για την ελληνική ταυτότητα, την κρίση που διέρχεται, την ανικανότητα να βρούμε τον εαυτό μας και να εκτιμήσουμε το παρελθόν μας. Είναι μάλιστα τόσο έντονη η αντίδραση, κυρίως από προοδευτικούς και ακαδημαϊκούς κύκλους, όταν κάνεις μιλάει για ιστορική συνέχεια, Βυζάντιο κτλ, με κίνδυνο μάλιστα να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί εθνικιστής και ακροδεξιός. Υπάρχει μια φοβερή παρανόηση, είναι σύμπτωμα της παρακμής, με τις ίδιες λέξεις καταλαβαίνουμε τελείως άλλα πράγματα σήμερα.
Αυτό τώρα εάν έχει γίνει μεθοδικά ή έχει γίνει συμπτωματικά, κανείς δεν μπορεί να το ξέρει. Πάντως υπάρχει η παρουσία μίας κοινωνικής ομάδας ανθρώπων, οι οποίοι δείχνουν, δεν μπορεί να το βεβαιώσει κανείς, ότι δουλεύουν μεθοδικά σε αυτόν τον τομέα. Αρβελέρ: «Η Ελλάδα δεν γνώρισε Διαφωτισμό. Ποιός φταίει; Θα το πω, η εκκλησία» Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ έχοντας αφιερώσει τη ζωή της στη μελέτη του Βυζαντίου μιλάει για την ελληνική ιστορική συνέχεια και τη διαλεκτική ανάμεσα στην πολιτική εμβέλεια του Βυζαντίου και τη διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας.
Θα έχετε παρατηρήσει πως υπάρχει ένας διχασμός στον ψυχισμό των Ελλήνων για το που ανήκουν. Αντί να αγκαλιάσουμε την ιστορία μας φαίνεται ότι μας βαραίνει τόσο πολύ που προσπαθούμε να ξεφύγουμε από αυτή αφήνοντας όμως αναπάντητο το ερώτημα για το που ανήκουμε στο χώρο και στον χρόνο. Καλά αρχίζουμε, (γέλια) γιατί το ανήκειν είναι το πιο μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί τους Έλληνες και δεν το λέει κανένας τελικά. Στα τέλη του 19ου αιώνα, διέσχιζαν το λεκανοπέδιο 700 χείμαρροι, ποτάμια και ρυάκια. Η οδός Σταδίου ήταν ποτάμι και μπαζώθηκε μαζί με τον αρχαίο Ιλισό, Ηριδανό και Κυκλοβόρο. Από τότε συνέχεια "βουλιάζουμε"... Το πραξικόπημα που κράτησε 17 ώρες » 3pointmagazine.gr. Υπάρχουν κάποια γεγονότα που παραλίγο να σημαδέψουν την ιστορία, όμως λόγω της αποτυχημένης έκβασής τους μπήκαν στις σελίδες αυτές της ιστορίας που παραλίγο να ξεχάσουμε.
Ένα από αυτά είναι το πραξικόπημα της 23ης Φεβρουαρίου του 1981 στην Ισπανία. Οι περισσότεροι θυμόμαστε το πραξικόπημα του στρατηγού Φράνκο ως το τελευταίο πραξικόπημα που συνέβη στην Ιβηρική Χερσόνησο και που ανέκοψε την πορεία της Ισπανίας προς την Δημοκρατία. Κι όμως λίγα χρόνια μετά την ομαλή μετάβαση από το Φρανκικό καθεστώς στην Δημοκρατία, η Ισπανία βιώνει κι άλλο πραξικόπημα αυτή την φορά ζωντανά από τους τηλεοπτικούς δέκτες. Ήταν 6:20 το απόγευμα και η Βουλή συνεδρίαζε. Η Δρέσδη τότε και τώρα: Η πόλη που "σβήστηκε" απο το χάρτη από "βομβαρδισμό Αρμαγεδδών" το 1945. Έχουν περάσει 70 χρόνια από τους βομβαρδισμούς της Δρέσδης οι οποίοι ξεκίνησε στις 13 Φεβρουαρίου του 2015 και δεν σταμάτησε παρά μετά από 37 ώρες.
Την επίθεση, διέταξε ο στρατάρχης της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας Sir Arthur "Bomber" Harris και επικρίθηκε καθώς δεν έπληξε μόνο στρατιωτικούς στόχους αλλά και περιοχές αμάχων με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους χιλιάδες αθώοι. Σε δυο αεροπορικά κύματα, παρά τη νύχτα και τη συννεφιά, 805 συμμαχικά βομβαρδιστικά σκόρπισαν καταιγισμό φωτιάς στη γερμανική πόλη. Η γη σείστηκε από 1.182 τόνους εμπρηστικών βομβών και 1.478 τόνους εκρηκτικών που έκαψαν συθέμελα την Δρέσδη. Το επόμενο πρωί 311 αμερικανικά βομβαρδιστικά Β-17 αποτελείωσαν την πόλη.
Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, 25.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον βομβιστικό κάτι που βλέπουμε και από τις φωτογραφίες του παρελθόντος που δείχνουν πτώματα στοιβαγμένα στους δρόμους και συντρίμμια. Τα γνωστά και άγνωστα «κολαστήρια» της Αθήνας. Ανάμεσα στα κτίρια που χτιστήκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο στην Αθήνα και πήραν την θέση ιστορικών κτισμάτων στα οποία διαδραματιστήκαν γεγονότα που επηρέασαν το ρου της ιστορίας, κάποια κατάφεραν και μείναν όρθια ωστε να μας θυμίζουν σκοτεινές εποχές που ο Ελληνικός λαός υπέφερε και βασανίστηκε.
Στην παρακάτω «βόλτα» που θα κάνουμε μαζί θα αφηγηθούμε την ιστορία τεσσάρων εξ' αυτών. Για το κολαστήριο της οδού Μέρλιν στο Κολωνάκι στο οποίο είχε στήσει την έδρα της η ναζιστική Γκεστάπο κατά την περίοδο της Κατοχής, τα κρατητήρια της οδού Κοραή στον αριθμό 4 όπου χιλιάδες αγωνιστές φυλακίστηκαν κ βασανίστηκαν από τον ναζιστικό ζυγό, πριν οδηγηθούν είτε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Χαϊδάρι, είτε στον εκτελεστικό απόσπασμα στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ξεκινάμε λοιπόν. 1. Το αρχηγείο της Γκεστάπο στην οδό Μέρλιν στον αριθμό 6. Ζωή με μια κάμερα στα χρόνια της Στάζι. Από το περιβάλλον των αντιφρονούντων στο Ανατολικό Βερολίνο, μέχρι το κίνημα των Πανκ και τους χούλιγκαν, ο Harald Hauswald ήταν πάντοτε παρών, για να στρέφει τη ματιά και και τον φακό του στις στιγμές και τα πρόσωπα που κάποιος λιγότερο παρατηρητικός εύκολα θα προσπερνούσε.
Χρονικογράφος και μάρτυρας της ζωής στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, ο Hauswald είναι ένας φωτογράφος που ξέρει να διασώζει εκείνες τις φευγαλέες εκφράσεις που υπαινίσσονται όσα δεν μπορούν να ειπωθούν – αρκεί να κοιτάξει κανείς τα προτρέτα του των Ανατολικογερμανών. Καθ’οδόν για την Ostkreuz Agentur –το φωτογραφικό πρακτορείο που ο Hauswald ίδρυσε το 1990 μαζί με μια παρέα συναδέλφων του από την πρώην ΛΔΓ- έτυχε να γίνω μάρτυρας μιας λεκτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ένα φωτογράφο και μια γυναίκα που μόλις είχε απαθανατίσει, όση ώρα εκείνη κοιτούσε το πρόσωπό της σε έναν μικρό καθρέφτη χειρός. Πρέπει να ήταν πολύ ωραία φωτογραφία, όμως η γυναίκα ήταν έξαλλη με τον φωτογράφο… Ο Harald Hauswald. 562 χρόνια από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης: Το χρονικό του τέλους μιας Αυτοκρατορίας.
«Το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ' εμόν εστίν ουτ' άλλου των κατοικούντων εν αυτή, κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών» (Απάντηση του Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου στον Μωάμεθ Β') 29 Μαΐου 1453: μία ημερομηνία κομβικής σημασίας για την ελληνική, αλλά και την παγκόσμια ιστορία, καθώς σηματοδοτεί το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας- της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που αποτελεί συνώνυμο της ιστορικής πορείας του μεσαιωνικού Ελληνισμού.
Η Άλωση έχει αφήσει το δικό της ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ελληνική παράδοση, η οποία για αιώνες μετά θρηνούσε και θρηνεί το τέλος της «Ρωμανίας» και την πτώση της Πόλης των Πόλεων, που αποτέλεσε φάρο φωτός- αλλά και απόρθητο φρούριο, προπύργιο απέναντι στους εξ Ανατολών κινδύνους- εκεί που η Ανατολή συναντούσε τη Δύση, τα χρόνια που στην Ευρώπη κυριαρχούσε ο σκοταδισμός και η οπισθοδρόμηση που ακολούθησαν την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σαν σήμερα το 1953: Ξεκινά η επανάσταση στην Κούβα. Την τελευταία μέρα του 1958, ο διεφθαρμένος δικτάτορας της Κούβας, Φουλχένσιο Μπατίστα, εγκαταλείπει την Αβάνα, κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή.
Μαζί με την κουστωδία του μεταφέρει και μια μικρή περιουσία: 300 εκατομμύρια δολάρια, προϊόν κατάχρησης από τα δημόσια ταμεία. Οι "μπαρμπούδος" (γενειοφόροι) του Φιντέλ Κάστρο βρίσκονται προ των πυλών!