Looking back: What was important? – Ctrl+Alt+Dem. Two of my maîtres à penser died relatively young.
Michel Foucault was 57, Erving Goffman was 60. It is highly likely that I shall die relatively young as well. I’m 58 now, and I have been diagnosed with cancer stage 4 in mid-March 2020. Since there is suddenly very little future left to plan, speculate or dream about, one tends to use such landmark moments as a prompt to reflect on the past. The guiding question in this – quite an obvious one – is: what was important? I will restrict my reflections to the professional parts of my life. Let me briefly preface what follows by reviewing what was not important. Ketters zijn nodig: Pier Paolo Pasolini - Apache.be. Wie herinnert zich Pier Paolo Pasolini nog?
De kans is groot dat zijn naam nog bij weinigen, en zeker bij min 50-jarigen, nog een belletje doet rinkelen. Zijn films worden nog nauwelijks vertoond, zijn boeken zijn bijna niet te vinden in de boekhandels(1). Dit ondanks het feit dat veel van zijn poëziebundels, romans en toneelstukken in het Nederlands bij Uitgeverij Meulenhoff vertaald werden. Blijven doorvragen levert dan ontegensprekelijk het volgende Pasolini-cliché op: het beeld van een onberispelijk geklede, norse homoseksueel, schandalen rond affaires met gespierde jonge arbeiders, ietwat anekdotische herinneringen aan de ‘erotische’-verfilming van de ‘Canterbury Tales’ en vooral aan de beruchte schandaalfilm ‘Salò o le 120 giornate di Sodoma’. Pier Paolo Pasolini Volgend jaar zal het veertig jaar geleden zijn dat het verminkte lichaam van de schrijver en filmmaker gevonden werd op het strand van Ostia, volgens Marc Reynebeau zowat het Blankenberge van de Romeinen. Een bewogen jeugd. Ongelijkheid is goed voor iedereen (en nog zes mythes die rijp zijn voor de prullenbak)
Het gebeurt niet vaak dat een wetenschap zo op haar grondvesten schudt.
Sinds de financiële crisis blijkt het ene na het andere economische model, leerstuk of dogma rijp voor de prullenbak. Economiestudenten uit meer dan dertig landen zijn inmiddels in opstand gekomen tegen het oude curriculum. Ze willen meer aandacht voor de echte uitdagingen van deze tijd: de opwarming van de aarde, financiële instabiliteit en de schaarste aan grondstoffen.
Ze willen meer geschiedenis, meer filosofie en meer antropologie. Of in hun eigen woorden: ‘Het is tijd voor de terugkeer van de echte wereld in het klaslokaal.’Lees het manifest van de studenten hier. En als er één economisch thema is waar de oude zekerheden een voor een sneuvelen, dan is het ongelijkheid. Maar dat was toen. Dit zijn de zeven gesneuvelde mythes over ongelijkheid. Economen begrijpen Darwin helemaal verkeerd. Elke wetenschap heeft haar metaforen.
Zo ook de economie, waar de biologische metafoor om de haverklap wordt gebruikt. Het geliefde marktmechanisme is een heroïsche slag om overleving. Vision of Humanity. Through See the latest peace news and research Latest peace news,research and videos Contact us Vision of Humanity is an initiative of the Institute for Economics and Peace (IEP).
Convivialiteit en superdiversiteit. Er is een lange traditie waarbij men etnisch gemende buurten graag bestempelt als ‘onleefbaar’.
Het feit dat dergelijke buurten – men vindt ze in alle steden vandaag de dag – vaak ook socio-economisch erg laag scoren speelt daarbij een rol. Etnische buurten zijn vaak buurten met een bovengemiddeld percentage werklozen, laaggeschoolden en school ‘dropouts’; met een onroerend patrimonium dat zich in de onderste regionen van de vastgoedmarkt bevindt, met leegstaande handelspanden en huizen die dringend opknapwerk nodig hebben.
Diversiteit loopt heel erg vaak gelijk aan sociaaleconomische diacritica: de rijkste buurten en de armste buurten zijn vaak concentratiewijken van ‘vreemdelingen’ – een heel ander type weliswaar, maar niettemin. Article-2013-03-An_Orwellian_America. An Orwellian America. Via Gordon T Long (pdf) An Orwellian America As a young man, I voraciously read George Orwell’s “1984”, Aldous Huxley’s “Brave New World” and Alvin Toffler's trilogy which included "Future Shock"', "The Third Wave" and "Power Shift".
During the era of the Vietnam War, I wondered seriously about the future and how it was destined to unfold. Now being considerably older, I have the vantage point to reflect back on my early ruminations and expectations. Unfortunately, I am too old to alter the lessons that are now so painfully obvious. Instead, I pass the gauntlet to those who can understand and take action on what I have unavoidably come to expect for America.
I recently read a perceptive paper by Chris Hedges that would have made any English Professor envious, powerfully philosophical but not something an Economics department would pay much attention to. I have borrowed so heavily from it, that I am unsure where the lines diverge. While we were entertained, Now that: