Πώς ο Λούθηρος γέννησε τον καπιταλισμό. Στις 31 Οκτωβρίου 1517, ο καθηγητής Βιβλικής Ερμηνείας Μαρτίνος Λούθηρος (10 Νοεμβρίου 1483 – 18 Φεβρουαρίου 1546) θυροκόλλησε -στην είσοδο του καθεδρικού ναού του Βίτενμπεργκ που χρησιμοποιούσε το Πανεπιστήμιο για τις ανακοινώσεις του- τις περίφημες 95 «θέσεις» του.
Δομολειτουργισμός και Radcliffe-Brown: Θεωρία και εφαρμογή « Κοινωνική Πραξεολογία. 1.
Εισαγωγή – Θεωρητικό Πλαίσιο Η επιστήμη της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας μπορεί μερικώς να ενταχθεί σε μια παράδοση του φαινομεναλισμού, τη φιλοσοφική θεώρηση που προσπάθησε να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον ιδεαλισμό, εισάγοντας την έννοια του «φαινομένου», αυτό που τα υποκείμενα αντιλαμβάνονται όπως το αντιλαμβάνονται διαμέσου των γνωστικών δυνατοτήτων τους, ως αντικείμενο της επιστημονικής γνώσης, σε συνδυασμό με την άποψη ότι τα πράγματα ή οι καταστάσεις τις οποίες γνωρίζουν ως φαινόμενα υπάρχουν πραγματικά, ανεξάρτητα από τα γιγνώσκοντα υποκείμενα. Συνεπώς η Κοινωνική Ανθρωπολογία είναι μια επιστήμη εμπειρική, που θέτει ως πηγή της γνώσης την εμπειρία και την εμπειρική πραγματικότητα και οι προτάσεις της οποίας πρέπει να είναι σαφώς προσδιορισμένες ως προς την αναφορά τους στην πραγματικότητα αυτή.
Οι επτά βασικοί κλάδοι της Φιλοσοφίας. 1.
Αισθητική Αντικείμενο της αισθητικής είναι τα ζητήματα τα οποία προκύπτουν από την επαφή μας με πράγματα που μας προκαλούν ένα ιδιαίτερο συναίσθημα ικανοποίησης – την αισθητική απόλαυση. Τέτοια πράγματα είτε υπάρχουν στη φύση είτε τα δημιουργεί ο άνθρωπος μέσω της τέχνης. O όρος «αισθητική» εισήχθη στη φιλοσοφική γραμματεία το ι8ο αιώνα από τον Alexander Gottlieb Baumgartner (1714-1762) ως ένα από τα δύο είδη γνώσης που αυτός εισηγήθηκε. Συγκεκριμένα, ο Baumgartner διέκρινε τη γνώση των αφηρημένων ιδεών, η οποία αποτελεί αντικείμενο της λογικής, από την αισθητική γνώση της εμπειρίας, που είναι συνυφασμένη με τις αισθήσεις. Av και ο όρος «αισθητική» καθιερώθηκε αργά στην ιστορία της φιλοσοφίας, ήδη από την αρχαιότητα οι φιλόσοφοι κατέγιναν σε αυτήν. 2. Ύλη: Το φάντασμα της ανθρώπινης αυταπάτης [βίντεο]
Από τα παιδικά μας χρόνια, πολλές φορές, η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε και αποκτούμε εμπειρίες, δημιουργεί μέσα μας ένα πλήθος εννοιών και πεποιθήσεων τις οποίες δεν μπορούμε να ορίσουμε επακριβώς και να αποδείξουμε με ένα χειροπιαστό και πρακτικό τρόπο αλλά απλά τις καταλαβαίνουμε διαισθητικά.
![Ύλη: Το φάντασμα της ανθρώπινης αυταπάτης [βίντεο]](http://cdn.pearltrees.com/s/pic/th/pronews-gr-123346204)
Κάποια από τα διαισθητικά αυτά υπονοούμενα αφορούν τον τρόπο με τον οποίο ένας πολιτισμός αντιλαμβάνεται κάποιες θεμελιώδεις επιστημονικές έννοιες. Μέσα σ’ αυτές τις έννοιες συγκαταλέγεται και η έννοια της ύλης η οποία ναι μεν είναι διαισθητικά παρούσα παντού γύρω μας, αλλά ωστόσο κανένας μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να της δώσει έναν επιστημονικά αντικειμενικό ορισμό. Όπως λέει και ο καθηγητής φιλοσοφίας Ευτύχης Μπιτσάκης: «H έννοια της ύλης είναι ένα φιλοσοφικό κατηγόρημα και όχι κάτι χειροπιαστό και αντικειμενικά προσδιορισμένο».
Και όμως πάνω σ’ αυτή την μη αντικειμενικά προσδιορισμένη έννοια δομήθηκαν οι θετικές επιστήμες. Η κλασσική έννοια της Ύλης Η Ύλη στη Θεωρία της Σχετικότητας. Patanjali. Patañjali (Sanskrit: पतञ्जलि) is a proper Indian name.
Several important ancient Sanskrit works are ascribed to one or more authors of this name, and a great deal of scholarship has been devoted over the last century or so to the issue of disambiguation.[1] Amongst the more important authors called Patañjali are:[2][3][4] The author of the Mahābhāṣya, an ancient treatise on Sanskrit grammar and linguistics, based on the Aṣṭādhyāyī of Pāṇini. This Patañjali's life is dated to mid 2nd century BCE by both Western and Indian scholars.[5][6][7] This text was titled as a bhasya or "commentary" on Katyayana-Panini's work by Patanjali, but is so revered in the Hindu traditions that it is widely known simply as Maha-bhasya or "Great commentary". So vigorous, well reasoned and vast is his text, that this Patanjali has been the authority as the last grammarian of classical Sanskrit for 2,000 years, with Panini and Katyayana preceding him. Τζορντάνο Μπρούνο.
Ο Τζορντάνο Μπρούνο (Giordano Bruno, 1548 - 17 Φεβρουαρίου 1600) ήταν Ιταλός φιλόσοφος, μαθηματικός, ποιητής και αστρονόμος.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Γεννήθηκε στη Νόλα της Καμπανίας. Το 1563 εισήλθε στο Τάγμα των Δομινικανών. Το 1576 κατηγορήθηκε ως αιρετικός και αναγκάσθηκε να διαφύγει για να σωθεί. Κατέφυγε σε πολλές πόλεις, όπως Φραγκφούρτη, Μαρβούργο, Λονδίνο, Οξφόρδη, Παρίσι, Λυών, Γενεύη, Γένουα καταλήγοντας στη Βενετία. Επειδή οι φιλοσοφικές του αντιλήψεις επί του απείρου του σύμπαντος και περί υπάρξεως και άλλων κόσμων θεωρήθηκαν αιρετικές κακοδοξίες, μεταφέρθηκε το 1593 στη Ρώμη όπου έμεινε εγκάθειρκτος για επτά χρόνια. Η διδασκαλία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Ο Μπρούνο υποστήριζε την απειρία του Σύμπαντος, την ύπαρξη πολλαπλών κόσμων, και την ηλιοκεντρική θεωρία.
Archive.gr - Θεματικές ενότητες. Filosofia.gr - Ξένοι. Φιλοσοφία.gr - Φιλοσοφείν διαδραστικώς. Συνώνυμος με το διαλεχτικό και ιστορικό υλισμό. «Η εργασία είναι η πηγή κάθε πλούτου, λένε οι οικονομολόγοι.
Και είναι τέτοια - πλάι στη φύση που της παρέχει το υλικό που η εργασία το μετατρέπει σε πλούτο. Μα είναι άπειρα περισσότερο απ' αυτό. Είναι ο πρώτος βασικός όρος κάθε ανθρώπινης ζωής, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που με μιαν ορισμένη έννοια πρέπει να πούμε: Αυτή δημιούργησε τον ίδιο τον άνθρωπο (...). Εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια - που για την ιστορία της Γης δεν έχουν μεγαλύτερη σημασία απ' ό,τι έχει ένα δευτερόλεπτο στην ανθρώπινη ζωή - θα πέρασαν σίγουρα, προτού από την αγέλη των πιθήκων που σκαρφάλωναν στα δέντρα γεννηθεί η ανθρώπινη κοινωνία. Τα ΝΕΑ onLine ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ. Ελληνική Φιλοσοφική Βιβλιογραφία.
ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΙΔΕΑΛΙΣΤΕΣ. ΕΜΠΕΙΡΙΣΤΕΣ. ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΕΣ. Φιλόσοφοι 20ου. Φιλοσοφικές τάσεις ιδεολογικά ρεύματα 20ου.