Μια ανοιξιάτικη βραδιά στο σπίτι του Γιούργκεν Χάμπερμας. Προδημοσίευση από το νέο βιβλίο του Θ.
Γεωργίου Δεν είναι φιλέλληνας, ούτε υποστηρίζει τους Ελληνες μ' έναν λειτουργικό και ανταλλακτικό τρόπο. Δεν εντάσσει τον εαυτό του σε μια εργαλειακή λογική, όπως έκαναν πολλοί έλληνες επιστήμονες, οι οποίοι τον πλησίασαν. Γι' αυτόν δεν υπάρχει η Ελλάδα ως αιώνια και υπεριστορική οντότητα, αλλά ως ιστορική ενδεχομενικότητα και τυχαιότητα Για μια ακόμη φορά είχα προσκληθεί στο σπίτι του Habermas. Πριν φθάσω στο σταθμό του Starnberg έτρεξα και αγόρασα μια αγκαλιά από τουλίπες. Ηταν ένα ζεστό απόγευμα του Απριλίου του έτους 2018 και το σπίτι των Habermas πάνω σ' έναν λόφο στο προάστιο του Μονάχου που ονομάζεται Starnberg φάνταζε στα μάτια μου ως το φιλοσοφικό ανάκτορο της οικουμένης.
Τις μέρες εκείνες η διαμάχη ανάμεσα στη μέρα και τη νύκτα διαρκεί ώρες και επομένως θα έπρεπε και εμείς οι συνδαιτυμόνες να ενταχθούμε στο πραγματολογικό πλαίσιο της εποχής. Kastoriadis-H Arxaia Elliniki a. Ο παράδοξος θρίαμβος της φιλελεύθερης Δημοκρατίας. Ο οποιοσδήποτε ευφυής παρατηρητής στην Ευρώπη της δεκαετίας του 1930, με δυσκολία θα αρνούνταν ένα μέλλον της ηπείρου μακριά από τον κομμουνισμό ή τον φασισμό.
Η φιλελεύθερη δημοκρατία, ασφυκτικά αποκλεισμένη στα αριστερά από τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν και στα δεξιά από τη Γερμανία του Χίτλερ και την Ιταλία του Μουσολίνι, δεν φαινόταν να έχει πιθανότητες επιβίωσης. Οι περισσότερες χώρες της κεντρικής και της ανατολικής Ευρώπης είχαν ήδη ενδώσει σε αυταρχικά καθεστώτα ή σε διάφορες παραλλαγές του φασισμού. Η Μεγάλη Ύφεση φανέρωνε ότι οι μαχητικές λύσεις που εφάρμοζαν και τα δύο άκρα ήταν καλύτερες από τα αδύναμα γιατροσόφια που μπορούσε να προσφέρει ο φιλελευθερισμός.
Εκείνη την εποχή, η ιδέα ότι με την αυγή του 21ου αιώνα η Ευρώπη θα ήταν δημοκρατική από τον Τάγο και τον Έβρο μέχρι τον Δούναβη και τον Βιστούλα, θα φάνταζε εντελώς γελοία. Πράγματι, ο θρίαμβος της φιλελεύθερης δημοκρατίας δεν ήταν ούτε κατά διάνοια αναπόφευκτος. Previous-disabledPage 1 of 5next. Δομισμός μεταδομισμός μετανεωτερική κοινωνική θεωρία. Κλωντ Λεφώρ, Κορνήλιος Καστοριάδης – Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Γιούργκεν Χάμπερμας. Ο Γιούργκεν Χάμπερμας (IPA: /ˈjʏʁgən ˈhaːbɐmaːs/;) γεννήθηκε στις 18 Ιουνίου 1929.
Ζακ Ντεριντά. Ο Ζακ Ντεριντά (γαλλ.
Jacques Derrida, προφέρεται: [ʒak dɛʁida], 15 Ιουλίου 1930 – 8 Οκτωβρίου 2004) ήταν Γάλλος φιλόσοφος γεννημένος στην Αλγερία, γνωστός και ως θεμελιωτής της αποδόμησης. Το κοπιαστικό και λεπτομερειακό έργο του είχε μια βαθιά επίδραση στη λογοτεχνική θεωρία και στην ηπειρωτική φιλοσοφία (αγγλικά: continental philosophy). Το πιο γνωστό του έργο είναι το Περί Γραμματολογίας. Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] «E. Επιπλέον βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Κακολύρης, Γεράσιμος: «Η ερμηνευτική και η αποδομητική ανάγνωση: Ο Χάιντεγκερ και ο Ντερριντά ως αναγνώστες του Νίτσε». Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Μισέλ Φουκώ. Πλάκα στην είσοδο της αίθουσας τεχνών και έκθεσης της Βόννης, η οποία φέρει το όνομα του Φουκώ O Μισέλ Πωλ Φουκώ (γαλλικά: Michel Paul Foucault)[1] (15 Οκτωβρίου 1926 - 25 Ιουνίου 1984)[2] ήταν Γάλλος δομιστής[1] και μεταμοντερνιστής[3] φιλόσοφος, συγγραφέας,[1] ψυχολόγος και ψυχοπαθολόγος.
Επηρεάστηκε έντονα από τα γραπτά των Φρίντριχ Νίτσε και Μάρτιν Χάιντεγκερ.[2] Έγινε γνωστός από τις μελέτες που έκανε σχετικά με τις έννοιες και τους κώδικες, όπως οι "αρχές του αποκλεισμού", μέσω των οποίων λειτουργούν και αυτοκαθορίζονται οι κοινωνίες,[1] ενώ θεωρείται ένας από τους κυριότερους στοχαστές του Μάη του '68, αν και ο ίδιος ποτέ δεν αποδέχθηκε κάποια σύνδεση με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τότε.[3] Στο συγγραφικό του έργο, ασχολήθηκε, κυρίως, με τη φυλακή, την τιμωρία, την αστυνομία, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων τη φροντίδα των πνευματικά ασθενών[2] και τις διακρίσεις μεταξύ αυτών και των εμφρόνων]].[1] Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μισέλ Φουκό: Το πιο αλάθητο φιλοσοφικό πρόβλημα είναι αυτό της παρούσας εποχής. Υπάρχουν δυο έννοιες στη λέξη «υποκείμενο»: υποκείμενο υποταγμένο στον άλλο μέσω του ελέγχου και της εξάρτησης και υποκείμενο προσκολλημένο στην ίδια του την ταυτότητα μέσω της συνείδησης ή της αυτογνωσίας.
Στις δύο αυτές περιπτώσεις η λέξη αυτή υποδηλώνει μια μορφή εξουσίας που καθυποτάσσει και καθιστά κάποιον υποτελή. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν τρεις τύποι αγώνων: αυτοί που αντιτίθενται στις μορφές κυριαρχίας (εθνικές, κοινωνικές και θρησκευτικές), αυτοί που καταγγέλουν τις μορφές εκμετάλλευσης οι οποίες χωρίζουν το άτομο από αυτό που παράγει και αυτοί που πολεμούν καθετί που δένει το άττομο με τον εαυτό του και εξασφαλίζει μ’ αυτόν τον τρόπο την υποταγή του στους άλλους (αγώνες ενάντια στην υποτέλεια, ενάντια στις διαφορετικές μορφές υποκειμενικότητας και υποταγής). Η ιστορία είναι πλούσια από παραδείγματα των τριων αυτών τύπων κοινωνικών αγώνων, οι οποίοι παράγονται είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό. Ψυχολογία, Φιλοσοφία, Επιστήμες, Παιδεία. Ο γνωστός γλωσσολόγος και φιλόσοφος γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου του 1930 στο Ελ Μπιάρ της Αλγερίας ο Ντεριντά από μικρός δημοσίευε ποιήματά του σε περιοδικά ενώ μελετούσε σχολαστικά τον Ζιντ, τον Χούσερλ, τον Χάιντεγκερ, τον Φρόιντ, τον Καμύ, τον Σοσύρ, τον Νίτσε, τον Σαρτρ, τον Μαρξ και αργότερα τον Λεβινάς.
Από το 1952 έως το 1956 σπούδασε στο Ecole Normale Superieure, απ’ όπου και πήρε το πτυχίο του στη φιλοσοφία. Καθηγητής του ήταν ο Λουί Αλτουσέρ. Παράλληλα έλαβε πτυχίο Φιλοσοφίας, Εθνολογίας και Γραμμάτων από τη Σορβόννη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του είχε την ευκαιρία να συνδεθεί στενά με κορυφαίους διανοητές, όπως ο Μπουρντιέ και ο Φουκώ. Στα δύο αυτά Πανεπιστήμια διετέλεσε αργότερα καθηγητής φιλοσοφίας. (περισσότερα…) Habermas 2. ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΕΑ / ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ.