Styles de meubles : évolution des styles mobiliers en France L'évolution des styles de meubles à travers l'histoire est riche, du fait des influences étrangères et des styles de vie qui l'ont façonnée. Au-delà des critères esthétiques qui permettent de repérer l'appartenance d'un meuble à une époque, il est intéressant de constater que l'évolution des styles de meubles correspond avant tout à des changements significatifs dans nos modes de vie. Ces nouvelles façons de vivre au quotidien entraînèrent des adaptations du mobilier pour mieux servir nos nouvelles habitudes. Par exemple, sous Louis XV, on voit apparaitre des fauteuils beaucoup plus féminins, avec des bras en retrait, permettant ainsi aux femmes bien plus nombreuses à la cour, de pouvoir s'asseoir plus facilement. Si le mobilier français revêt principalement une finalité utilitaire jusqu'au Moyen-âge, il devient aussi symbole de richesse à la Renaissance, et véritablement de pouvoir sous Louis XIV. Sommaire des styles de meubles (cliquables) : Retour au sommaire Style Régence – 1700 à 1730 :
Les arbres les plus vieux du Monde • Regard sur le Monde Comment imaginer que des arbres puissent être vieux de plus de 10.000 ans ? Comment imaginer que ces arbres aient pris racine bien avant la construction des pyramides d’Egypte, bien avant l’avènement de Sumer et de Babylone, bien avant que Jéricho, la première ville supposée au monde voit le jour ? Les arbres les plus vieux datent d’une époque se perdant dans la brume des âges, où les premières peuplades humaines balbutiaient l’apprentissage de l’agriculture. Je vous propose donc un tour d’horizon de quelques arbres parmi les plus vieux. Vous pourrez le constater en consultant : Les arbres les plus grands et gros du Monde. L’olivier de Roquebrune-Cap-Martin, France : 2000 ans. Commençons par la France avec l’olivier de Roquebrune-Cap-Martin (Alpes-Maritimes) qui serait vieux de plus de 2 000 ans. Jōmon Sugi, Japon : entre 2100 et 7200 ans. Jōmon Sugi est un grand cèdre du japon situé à Yakushima, un site du patrimoine mondial de l’humanité, au Japon. L’olivier de Vouves, Crète : 3000 ans.
Bigorneau commun Le bigorneau commun, bigorneau noir, ou bigorneau, également appelé littorine (nom scientifique : Littorina littorea) est un animal marin, avec une coquille enroulée, comme celle de l'escargot ; il fait d'ailleurs partie du même groupe, celui des gastéropodes. Normalement, le nom « bigorneau » désigne un seul animal, mais les cousins du bigorneau sont parfois aussi appelés « bigorneau », ou bien encore les animaux qui lui ressemblent, et qu'on appelle communément « escargots de mer ». Le bigorneau ressemble à un escargot son corps est mou et il mesure que 3 centimètres. Caractéristiques[modifier | modifier le wikicode] Le bigorneau est protégé par une coquille spiralée brune ou noire. Milieu de vie[modifier | modifier le wikicode] Le bigorneau est un animal très commun, on le rencontre un peu partout le long des côtes rocheuses, dans le nord de l'océan Atlantique. Régime alimentaire[modifier | modifier le wikicode] Reproduction[modifier | modifier le wikicode] .
Lamortaise.com : l'évolution des styles Le décor est à base d'ondulations étirées, les sculptures prennent des formes de feuillages entremêlés, de drapés, d'ailes de papillon et de plumes de paon. Les formes se transforment librement, association asymétrie et légèreté, reproduisant des nénuphars, des feuillages ondoyants... Cette période particulièrement esthétique est caractérisée par la multiplicité des capacités créatives des artistes. A titre d'exemple, Emile Gallé était capable à la fois de concevoir des pâtes de verre aux techniques sophistiquées et du mobilier marqueté. C'est le début du temps des décorateurs associés aux artisans, dans une seule perspective : mettre l'art dans la vie de tous les jours. Art DécoDe 1918 à 1940, pendant d'entre-deux guerres, on assiste à l'éclosion de l'Art déco.
17 απίστευτες εφευρέσεις των αρχαίων Ελλήνων Ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός θεωρείται, από πάρα πολλές απόψεις, ως ένας από τους κορυφαίους πολιτισμούς που υπήρξαν ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη- και ο τομέας της τεχνολογίας δεν εξαιρείται από το σύνολο των τομέων όπου διέπρεψε, με πολλές εφευρέσεις του αρχαιοελληνικού κόσμου να «φτάνουν» μέχρι σήμερα. Ακολουθούν κάποιες εξ αυτών, για τις οποίες (ίσως) δεν θα περιμένατε ότι ανάγονταν στον αρχαιοελληνικό κόσμο. Το υδραυλικό ωρολόγιο (ρολόι): Εφεύρεση του Κτησίβιου της Αλεξάνδρειας, θεωρούμενου ως ενός εκ των πρωτοπόρων του αυτοματισμού. Βασιζόταν στην αρχή της κλεψύδρας και μπορούσε να χρησιμοποιείται τη νύχτα ή με συννεφιά (γενικά, χωρίς τον ήλιο). Πυροσβεστική αντλία: Και αυτή βασίστηκε εφεύρεση του Κτησίβιου, ο οποίος δημιούργησε τη χειροκίνητη αντλία, που έφτασε μέχρι τις ημέρες μας (μετά τον Κτησίβιο την τελειοποίησε ως πυροσβεστική αντλία ο Ήρωνας). Μοχλός: «Δως μοι πα στω και τα γαν κινήσω» (δώσε μου κάπου να σταθώ και θα μετακινήσω τη Γη). Και φυσικά ο Υπολογιστής των Αντικυθήρων
larousse.fr : le mobilier et les styles Ensemble des meubles destinés à l'usage personnel et à l'aménagement d'une habitation. Le mot « mobilier » (du latin mobilis, « mobile ») désigne tout ce qui est meuble – c'est-à-dire tout ce que l'on peut déplacer – et qui est destiné à l'aménagement de l'habitation. Le mobilier reflète la réalité et les évolutions des différentes cultures et époques. Si son aspect fonctionnel est bien entendu primordial, il se voit également parfois investi d’une fonction symbolique (siège curule des hauts magistrats romains, cathèdre des évêques, ...). Son aspect esthétique, enfin, donne au meuble une valeur parfois bien supérieure à sa valeur d'usage. Chaque période est caractérisée par une certaine typologie du mobilier, liée aux usages, et par l'utilisation de certains matériaux, de techniques de construction ou de fabrication, l'emploi d'un décor particulier. L'Égypte antique L'Égypte pharaonique connaît un mobilier très élaboré. Richesse des décors Variété des formes Le monde grec et romain La Grèce
190 χρόνια ελληνικό κράτος: Ψεύτες, ρουφιάνοι και μερικοί ήρωες - Μεγάλα Κείμενα - ΔΙΑΒΑΣΜΑ Η Γ’ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τελείωσε στις 5 Μαΐου του 1827, δηλαδή πριν από 190 χρόνια ακριβώς- αν και στο χρόνο η ακρίβεια είναι κάτι που αναζητείται. Η απόφαση που βγήκε από αυτή, η πιο σημαντική μάλλον, ήταν ότι κυβερνήτης του νέου ελληνικού κράτους θα αναλάμβανε ο Ιωάννης Καποδίστριας. Του νέου ελληνικού κράτους, το οποίο, ωστόσο, ήταν το μόνο ελληνικό κράτος. Το πρώτο ελληνικό κράτος, το οποίο εκτείνεται ως και τις μέρες μας, με τα αναπόφευκτα κουσούρια του. Το ελληνικό κράτος, λοιπόν, μετρά 190 χρόνια ζωή. Αλλά αυτό είναι απλώς μυθολογία, η οποία και παίζει το ρόλο του συνηγόρου της πραγματικότητας. Η ελληνική επανάσταση, πράγματι, υπήρξε ηρωική, με αυταπάρνηση μέχρι μυελού οστέων, αλλά δεν ήταν ικανή να βάλει το νερό στ' αυλάκι. Η επανάσταση θα μπορούσε να έχει αίσιο φινάλε πολύ νωρίτερα, αν δεν γινόταν εμφύλιος πόλεμος στα ελληνικά εδάφη το 1823 και το 1824. Το δέλεαρ και οι άγνωστοι ήρωες Η Ιστορία έχει πολλά κουσούρια, ένα από αυτά είναι η κοινοτοπία.
Les styles - Antiquités et Arts décoratifs - Du style Louis XIII à l'Art Déco | AnticStore Antiquités Louis XIII Le style Louis XIII se situe entre 1610 et 1643, fin du règne de Louis XIII. Le mobilier Louis XIII subsistera encore jusqu'en 1661, année de la majorité de Louis XIV. Mobilier sobre, droit, inspiré légèrement par l'architecture. Au fur et à mesure que l'on avance dans le style les formes s'adoucissent. Style Louis XIII Louis XIV II se situe entre 1643 et 1710 et comprend trois périodes distinctes: la première, encore tout empreinte de Louis XIII jusqu'en 1661, la seconde jusqu 'en 1685, apogée du style Louis XIV, enfin la dernière. Le mobilier n'est plus seulement utilitaire, il devient un élément de décor. Style Louis XIV Régence Il dura peu de temps, de 1715 à 1723. Style Régence Louis XV Le style Louis XV se situe entre 1725 et 1760, style nouveau où l'on voit disparaître le culte du classique et de l'antique. Style Louis XV Louis XVI On peut situer le style Mobilier Louis XVI entre 1750 et 1790 environ. Style Louis XVI Directoire Style Directoire Empire Style Empire Louis Philippe
To μαρτυρικό τέλος για χιλιάδες Αρμένισες που τις παλούκωσαν και τις σταύρωσαν οι Τούρκοι. Η περιπετειώδης απόδραση της 14χρονης που έγινε ταινία και κατήγγειλε τη γενοκτονία, τους βιασμούς και τα σκλαβοπάζαρα Η 24η Απριλίου του 1915 θεωρείται η ημερομηνία που ξεκίνησε η γενοκτονία Αρμενίων. Η αρχή έγινε στην Κωνσταντινούπολη με τη σύλληψη περίπου 300 ατόμων που ανήκαν στην ηγεσία της αρμένικης κοινότητας. Ακολούθησαν συνεχείς συλλήψεις, δολοφονίες, βασανισμοί και εκτοπισμοί Αρμενίων. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών δεν έχει προσδιοριστεί, καθώς υπάρχει διαφωνία στις καταγραφές. Το σίγουρο είναι πως αφανίστηκε συστηματικά μεγάλο ποσοστό του αρμενικού λαού. Διαβάστε ακόμη στη «ΜτΧ»: Τα τάγματα εργασίας των Τούρκων που οδήγησαν στο θάνατο 250 χιλιάδες Έλληνες. Η μαρτυρία που έγινε ταινία Η Ορόρα κατέγραψε τις σοκαριστικές σκηνές που βίωσε στη γενοκτονία Παρόλο που οι Τούρκοι, δεν αναγνωρίζουν τη γενοκτονία των Αρμενίων, οι μαρτυρίες όσων επέζησαν, συγκλονίζουν. Μία από αυτές έγινε βιβλίο και στη συνέχεια ταινία, που αν και προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1919, σοκάρει ακόμα. Τα γυρίσματα έγιναν τα το 1918-19 στην Καλιφόρνια και η Ορόρα έπαιξε στην ταινία, ενσαρκώνοντας τον εαυτό της.
Au coeur de l'arbre : identifier les arbres Les clés d’identification sont des outils d'identification. Elles sont habituellement construites d'éléments ou de questions présentés en paires, d’importance égale ou opposée, qui forcent la déduction logique et orientent les questions suivantes. On les appelle des clés dichotomiques. Par exemple, dans la clé simplifiée que nous vous proposons, on tente d’identifier à partir de leurs feuilles 26 arbres retrouvés en milieu urbain au Québec. La première distinction : s’agit-il d’un conifère (qui porte des aiguilles ou des écailles) ou d’un arbre feuillu (qui porte des feuilles)? Si l’arbre est un conifère, porte-t-il des aiguilles ou des écailles? Amusez-vous à tester la clé grâce aux photos des feuilles présentées. Clés d'identification Transcription du clip vidéo Retour
Οι 45 αδικαίωτοι νεκροί Στην 2η γιορτή Προφορικής Ιστορίας, που πραγματοποιήθηκε το τριήμερο 28-30 Απριλίου στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, οι Ομάδες Προφορικής Ιστορίας ξαναπιάνουν το νήμα της ιστορίας του τόπου διατηρώντας άσβεστη τη μνήμη. Μια τέτοια ιστορία είναι αυτή που ακολουθεί. Στα σύνορα του Δήμου Γαλατσίου με τον Δήμο Φιλοθέης-Ψυχικού, εκεί που τελειώνουν η λ. Στον έναν σταυρό αναγράφεται: Ομαδικός τάφος 45 πατριωτών εκτελεσθέντων υπό των Γερμανιών στις 29 Σεπτεμβρίου 1944. Στους άλλους δύο σπασμένους σταυρούς αναγράφονται τα ονόματα: Δημήτρης Χρυσόγελος, ετών 17, Γιώργος Αλατσεράκης, ετών 24, ενώ στο εικονοστάσι αναγράφεται το όνομα του Νικόλαου Ασβεστά, ετών 16. Κανένα μνημείο που να αποτίει φόρο τιμής στους νεκρούς δεν έχει αναγερθεί, ενώ μια ζοφερή σιωπή καλύπτει την ιστορία τους. Από τα μετεμφυλιακά χρόνια, τη μεταπολίτευση έως και σήμερα, ο αρχικός ξύλινος σταυρός και μετέπειτα οι μαρμάρινοι υπέστησαν αλλεπάλληλους βανδαλισμούς. «Τίποτα δεν υπολόγισαν... Το όνομα του Ν. Ομως ο Ν. Η ομάδα του Ν.
CTBA+ - Traitement et protection du bois - guide, normes, certification, carte termite. Ο εβραϊκός λαός πίσω Ο εβραϊκός λαός Μια επιπόλαιη αντιμετώπιση του θέματος θα έδινε την εντύπωση, ότι οι Εβραίοι δεν αποτελούν παρά μία θρησκευτική κοινότητα. Έχουν μία δική τους θρησκεία, την Ιουδαϊκή, με δικά τους ιερά βιβλία, έθιμα, ραββίνους, συναγωγές κ.λπ., αλλά ταυτοχρόνως προσπαθούν να ζουν διακριτικά σε όλες τις χώρες του κόσμου σαν πολίτες αυτών. Στην πράξη, οι Εβραίοι αποτελούν κλειστή από αιώνων κοινότητα, στην οποία τόσο η είσοδος όσο και η έξοδος απαγορεύεται αυστηρώς. Οι ίδιοι οι Εβραίοι αποφεύγουν, κατά το δυνατόν, να παραδεχθούν ότι αποτελούν λαό. Μας το λέγουν ευθαρσώς μερικοί υπερήφανοι για την καταγωγή τους Εβραίοι – οι οποίοι μάλιστα συχνά εδέχθησαν επιθέσεις από τους δικούς τους για τις θέσεις τους: Οι Εβραίοι αποτελούν ιδιαίτερο λαό, διαφορετικό από τους φιλοξενούντας αυτούς λαούς. Η διαπρεπής Εβραία ανθρωπολόγος S. Ο Γερμανός βιολόγος Λεντς έγραφε άλλοτε: «Ο πυρήνας της εβραϊκής ψυχής σχηματίζεται από προσωασιατικά (αρμενοειδή) χαρακτηριστικά. (δ) Δευτερονόμιον ΙΖ. 15. (στ) Ι.
Comprendre les principes Comprendre les principes de la charpente La charpente est un assemblage constitué de pièces en bois qui permettent de supporter le toit et de porter le plafond d’une maison, dans lequel chaque pièce joue un rôle clé. Quel que soit son type et les travaux que l'on envisage, on gardera donc à l'esprit que modifier la charpente sans prendre les précautions nécessaires peut mettre en danger toute la toiture, voire l'habitation elle-même. On distingue deux types de charpentes: la charpente traditionnelle et la charpente à fermette. La charpente traditionnelle Elle est supportée par les murs porteurs du bâtiment et dimensionnée en fonction de la couverture à recevoir. La charpente traditionnelle présente l'avantage d'offrir un volume utilisable tel quel au milieu, prêt à aménager en combles. La charpente à fermette Elle est étudiée pour supporter 150 kg par m², soit la couverture et un plafond en plaques de plâtre.